تسلیم شدن صلح را با خود به همراه نمی‌آورد و امتیازدادن موجب کسب احترام نخواهد شد
اقدامات ترامپ از زمان ورود به کاخ سفید، انتقاداتی گسترده را به دنبال داشته و سیاست تعرفه‌ای او به طور خاص مورد انتقاد شدید قرار گرفته است. ۱۲ ایالت آمریکا اخیراً علیه دولت ترامپ شکایت کرده‌اند و خواستار قضاوت دادگاه در مورد «غیرقانونی بودن تعرفه‌های متقابل» و متوقف کردن اجرای آن‌ها شده‌اند. نزدیک به ۶۰ درصد مردم آمریکا نیز با سیاست وضع تعرفه کنونی مخالف هستند. برخی کارشناسان بر این باورند که ترکیب «تورم + عدم قطعیت» باعث خستگی رای‌دهندگان شده است.
«توماس فریدمن»، روزنامه‌نگار «نیویورک‌تایمز» در مقاله‌ای نوشت: ترامپ عملاً از برنامه مضحک خود برای اعمال تعرفه‌های جهانی کوتاه آمده است. اگر کتاب دیگری بنویسد باید عنوانش را «هنر تسلیم شدن» بگذارد. «وانگ ون»، رئیس موسسه مطالعات مالی دانشگاه خلق چین نیز خاطر نشان کرد که این جنگ تجاری موجب از دست رفتن وجهه بین‌المللی آمریکا، کاهش اعتبار دولت این کشور و تضعیف سریع قدرت نرم آن شده است.
ماه آوریل ۲۰۲۵ میلادی به‌عنوان یک نقطه عطف تاریخی در تجارت جهانی ثبت خواهد شد. ایالات متحده در طول ده روز نرخ تعرفه‌های گمرکی بر کالاهای چینی را از ۳۴ درصد به ۱۴۵ درصد افزایش داد تا با فشار حداکثری چین را وادار به تسلیم کند. با این حال، چین با اتخاذ تدابیر متقابل و تلافی‌جویانه‌ای چون محدودیت‌های متقابل بر کالاهای آمریکا، کنترل صادرات عناصر کمیاب و فهرست سیاه برای نهادهای حساس، به‌سرعت وضعیت را برعکس کرد. این مبارزه تاریخی نه‌تنها افسانه‌های قدرت گمرکی آمریکا را شکست داد، بلکه نگاه جهانیان را نسبت به معادلات قدرت در عصر جهانی‌سازی تغییر داد.
با این حال، برخی کشورها همچنان به‌دنبال آشتی با آمریکا هستند. به‌عنوان مثال، ژاپن به‌عنوان «شریک اولویت دار آمریکا»، وزیر اقتصاد خود را به واشنگتن فرستاد تا با دولت ایالات متحده مذاکره کند. ترامپ شخصاً با او دیدار کرد و به طور نمادین یک کلاه قرمز با شعار «عظمت را دوباره به آمریکا بازگردانیم» (MAGA) به او اهدا کرد. اما در پشت این حرکت نمایشی، فهرستی از خواسته‌های سنگین آمریکا نهفته بود: کاهش مازاد تجاری دوجانبه، افزایش واردات خودرو از آمریکا و گشودن بازار محصولات کشاورزی.
تاریخ نشان داده است که تسلیم بی‌قید و شرط در برابر زورگویی تنها منجر به خواسته‌های بیش از حد می‌شود. از توافق «پلازا» (۱۹۸۵) گرفته تا مذاکرات «پیمان تجاری اقیانوس آرام» (TPP)، ژاپن در طول چند دهه گذشته بارها طعم این حقیقت تلخ را چشیده است: عقب‌نشینی بی‌قید و شرط، احترام واقعی به همراه نمی‌آورد.