رنگین کمان اقوام گوانگ‌شی؛ ۱۲ قوم، «یکدل و یکصدا»
«آنچه در این منطقه و در میان مردم آن به چشم دیدم و با تمام وجود لمس کردم، یکدلی، یکصدایی و همبستگی میان مردمی است که اگرچه متعلق به رنگین کمانی زیبا از اقوام و اقلیت های مختلف هستند، اما قومیت و اقلیت هرگز مانعی در مسیر اتحاد و دوستی آنها نشده و شاید مهم ترین دلیل این دوستی در عین تنوع قومی و فرهنگی را باید در تاریخ و تمدن چندهزار ساله و غنی سرزمین پهناور چین دانست؛ جایی که ساکنانش هویت و ریشه ای به عمق تاریخ و تمدن این سرزمین دارند.» این جملات بخشی از حرفهای دلم و باورهایم به عنوان یک خبرنگار با ملیت غیرچینی بود که در گفت و گوهای صمیمی و در پاسخ به برخی سوال های خبرنگاران محلی منطقه گوانگ‌شی مطرح کردم.
«برخلاف آنچه از سوی برخ رسانه های غربی و چین ستیز درباره اقوام و اقلیت های چین و با هدف سیاه نمایی و ارائه چهره ای غیرواقعی از این کشور ادعا می شود، واقعیت چیز دیگری است. توسعه قابل توجه این منطقه و حضور صنایع مختلف از جمله فعالیت های حمله و نقل بین المللی، تجارت بین المللی، سرمایه گذاری های قابل توجه در حوزه صنایع خودروسازی، الکترونیک، کشاروزی، توسعه راه های ارتباطی و حتی چهره شهرهای این منطقه به خوبی گویای توجه برابر و یکسان دولت چین به تمام مناطق و استان های این کشور صرف نظر از بافت قومی و اقلیتی است.»
منطقه خودمختار، پهناور و زیبای گوانگ‌شی در جنوب چین، معروف به تنوع فرهنگ ها و اقوام است و ۱۲ اقلیت قومی کوچک و بزرگ در این منطقه ساکن هستند که در مجموع، تقریبا ۱۹ میلیون نفر از جمعیت حدود ۵۰ میلیون نفر منطقه گوانگ‌شی را تشکیل می دهند.
بزرگ ترین قوم این منطقه، قومی به اسم “جوانگ” است که افراد آن حدود ۱۵ میلیون نفر هستند.
جمع شدن ۱۲ قوم مختلف با فرهنگ ، آداب و رسوم متفاوت، بعضا با زبان ها و گویش های گوناگون و عقاید متنوع، در یک منطقه جغرافیایی اگرچه ممکن است در نگاه اول، کمی پیچیده به نظر برسد و این تصور را در ذهن ایجاد کند که به دلیل تنوع زیاد و تفاوت های فرهنگی و آداب و رسوم مختلف، ممکن است این منطقه خودمختار با چالش های فرهنگی یا اجتماعی و یا اختلافات میان اقوام مواجه باشد اما واقعیت امر چیز دیگری است.
در روز سوم سفر به گوانگ‌شی، از موزه تاریخ و فرهنگ شهر نان نینگ مرکز این منطقه بازدید کردیم؛ موزه ای که با «طبل های مسی» عظیم مخصوص اقوام این منطقه ، نقاشی هایی بر روی دیواره های سنگی به قدمت تاریخ و ابزارها سنگی ساخته دست بشر با قدمت بیش از دو هزار سال، ناخودآگاه مرا در اعماق تاریخ و تمدن این سرزمین غرق کرد.
با دیدن مجموعه ای از لباس های رنگارنگ و زیبای سنتی مردم ۱۲ قوم مختلف منطقه گوانگ‌شی در این موزه که روی یک صحنه دایره شکل بطور منظم و منسجم در کنار هم قرار گرفته بودند که انگار ۱۲ نفر دست در دست هم داده و یک حلقه دوستی و اتحاد را تشکیل داده اند، با خودم فکر کردم که تنوع قومی و اقلیتی نه تنها نمی تواند نشانه اختلاف باشد، بلکه با نگاهی عمیق، دقیق و واقع بینانه، می توان هر یک از این اقوام را همچون حلقه ای از یک زنجیر فولادی دانست که در کنار هم، قدرت، اتحاد و انسجام بیشتری به نمایش می گذارند.
کسانی که به منطقه گوانگ‌شی سفر می کنند، اگر درباره تاریخ و فرهنگ و اقوام این منطقه مطالعه نکرده باشند، قطعا در گشت و گذار در شهرها و روستاهای این منطقه و برخورد با مردم مختلف آن، شاید هرگز متوجه وجود حضور ۱۲ قوم در این منطقه نشوند زیرا تمام افراد این اقوام به گونه ای در هم آمیخته و در قالب یک جمعیت یکدل و یکصدا با هم زندگی می کنند که ذره ای از تفاوت میان آنها دیده نمی شود؛ با کمی دقت، شاید بتوان تنها تفاوت را در فرهنگ لباس، غذا، گویش ها و برخی آداب و رسوم این اقوام یافت که نه تنها اختلاف محسوب نمی شود، بلکه نشانه پایبندی و تعهد اقوام مختلف چینی به تاریخ و فرهنگ و تمدن کهن این سرزمین پهناور است.
شاید مثالی که شی جین پینگ رئیس جمهوری خلق چین برای توصیف همبستگی زیبای اقوام چینی بیان کرده، زیباترین و بهترین مثال باشد. او معتقد است اقوام چین و مردمان آن ماننده دانه های یک انار هستند که به شکلی برابر و در هم تنیده و منسجم و با بیشترین میزان همبستگی، در کنار هم قرار گرفته و یک مجموعه زیبا را خلق کرده اند.
در سفری که همراه تعدادی از همکاران و دوستان خبرنگارم از چین و کشورهای مختلف از جمله هند، ترکیه، پاکستان، نپال و … به منطقه گوانگ‌شی داشتم، کنجکاو بودم که نظر دیگر دوستان غیر چینی خود را نیز درباره قومیت ها و اقلیت های این منطقه و سراسر چین بدانم. حرف همه آنها، حرف دل من بود. آنچه همه ما در سه روز اول سفر در شهر نان نینگ مرکز منطقه گوانگ‌شی مشاهده کردیم، چیزی جز زندگی آرام مردمانی شاد، فعال و پویا نبود؛ مردمانی که بعد از روزهای پرکار، به هنگام غروب آفتاب و در ساعاتی از شب، به تفریح و شادمانی و رقص و آواز در پارک ها و گوشه و کنار شهر مشغول بودند و شاید همین روحیه یکی از دلایل مهمی است که باعث شده شهر نان نینگ یکی ازمعروف ترین شهرهای چین از لحاظ “زندگی سرزنده شبانه” در خیابان ها و مراکز تفریحی، رستوران ها و مراکز خرید باشد.
زیبایی طبیعی، فرهنگی و شادی وصف ناپذیر زندگی در شهر نان نینگ به حدی برام جذاب بود که به دوست و همکاری چینی ام که در سفر گوانگ‌شی همسفر بودیم، گفتم: اگر جای تو بودم، بعد از بازنشستگی، گوانگ‌شی را برای ادامه زندگی انتخاب می کردم. او شاید حرف من را یک پیشنهاد ساده و در حد شوخی دانست اما این حرف دل من بود.
