اعترافات تکاندهنده عضو سابق یگان ۷۳۱ ارتش ژاپن؛ بیش از ۳۰۰ جسد انسان را تشریح کردم
در آستانه هشتاد و هشتمین سالگرد «حادثه ۷ جولای»، سالن نمایش اسناد جنایات یگان ۷۳۱ متجاوزان ژاپنی برای نخستینبار، ویدئوی کامل شهادت شفاهی ماساکونی کورومیزاوا یکی از اعضای سابق این یگان را در چین منتشر کرد.
کورومیزاوا در این ویدئو میگوید: من بیش از ۳۰۰ جسد انسان را تشریح کردم؛ یکسوم آنها بهعنوان نمونه حفظ شدند و بقیه سوزانده شدند. هنگام تشریح، بدنها هنوز گرم بودند و خون از آنها فوران میکرد.
بر اساس «فهرست اعضای باقیمانده بخش پیشگیری از بیماریهای همهگیر و آبرسانی ارتش کوانتونگ»، موسوم به «فهرست اعضای یگان ۷۳۱»، ماساکونی کورومیزاوا متولد ۲۵ مه ۱۹۱۳، از ۳۱ مه ۱۹۴۴ بهعنوان دستیار تکنسین فعالیت میکرد و در سال ۱۹۹۳ در ژاپن درگذشت. او در این ویدئو به جرایمی همچون کالبدشکافی انسان، آزمایشهای انسانی و اجرای جنگ باکتریولوژیک اعتراف میکند.
در همین ویدئو، ماساکونی هوتوزاوا نیز اعتراف میکند که برای تولید باکتریهای مرگبارتر، متجاوزان ژاپنی باکتریها را به افراد زنده تزریق میکردند تا به نتایج مطلوب برسند. این افراد زنده که در آزمایشها استفاده میشدند، «مالودا» نامیده میشدند.
جین شیچنگ، معاون دبیرکل مؤسسه تحقیقات هاربین درباره تاریخ تجاوز ژاپن به چین با استفاده از جنگ باکتریایی و گازهای سمی، گفت که استفاده از انسانها و حیوانات بهعنوان «مالودا» توهینی آشکار به کرامت انسانی و نوعی جنایت ضدبشری است.
ماساکونی هوتوزاوا همچنین میگوید: افرادی از ملیتهای چینی، کرهای، مغول و گاهی روسی وجود داشتند. معمولا بیش از ۴۰ نفر در انبار نگهداری میشدند و همیشه ۴۰ نفر در دسترس بودند، چون برخی در جریان تحقیقات کشته میشدند و افراد جدید جایگزین میشدند.
به گفته جین، بر اساس شهادت کاواشیما کیوشی، رئیس بخش چهارم یگان ۷۳۱، در دادگاه خاباروفسک، از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵، سالانه حدود ۴۰۰ تا ۶۰۰ نفر بهعنوان مواد آزمایشگاهی به زندان ستاد یگان ۷۳۱ منتقل میشدند و دستکم ۶۰۰ نفر هرسال در اثر این آزمایشها جان خود را از دست میدادند؛ مجموع قربانیان کمتر از ۳ هزار نفر نبوده است. همچنین با استفاده از آمار بایگانیهای ویژه و شهادتهای شفاهی، تایید شده که هزار و ۵۴۹ نفر از قربانیان آزمایشهای انسانی در «ساختمان سیفانگ»، زندان ویژه یگان ۷۳۱، حضور داشتهاند.
کورومیزاوا در این ویدئو میگوید به دلیل مقررات محرمانه بودن یگان ۷۳۱، حتی خانوادهاش از رفتار مجرمانه او اطلاعی نداشتند. این موضوع یکی از دلایل اصلی افشا نشدن سریع جنایات این یگان پس از پایان جنگ جهانی دوم بوده است.
جین شیچنگ میگوید که در واقع تنها شمار اندکی از اعضای پیشین یگان ۷۳۱ پس از گذشت این همه سال، شهامت افشاگری پیدا کردهاند و بیشتر آنها هنوز سکوت کردهاند. او تأکید کرد که افشای جنایات یگان ۷۳۱ باید مسئولیتی مشترک برای همه نیروهای صلح در جهان باشد. هدف اصلی از این افشاگریها، آگاهی از گذشته و عبرت گرفتن برای آینده است