قدرت تفکر – مطالعه اندیشه شی جین پینگ،استراتژی توسعه هماهنگ منطقه ای – کلید گشودن دروازه ای به سوی رفاه و مدرنیزاسیون مشترک

یادداشت سردبیر:

اندیشه شی جین پینگ در مورد سوسیالیسم با ویژگی های چینی در عصر جدید، توسط جامعه دانشگاهی بین المللی، به عنوان رمز توسعه چین در نظر گرفته می شود. ما با راه اندازی ستون ویژه «قدرت تفکر – مطالعه اندیشه شی جین پینگ»، قصد داریم مجموعه‌ای از مفاهیم و ایده‌های جدید را، از  مدرنیزاسیون به ‌سبک چینی گرفته تا جامعه‌ بشری با سرنوشت مشترک، بر اساس شرایط ملی چین و نگاهی به جهان انتخاب کنیم و هسته‌ی نظری و قدرت عملی این تبلورهای فکری را به روشی آسان تشریح کنیم.

استراتژی توسعه هماهنگ منطقه ای – کلید گشودن دروازه ای به سوی رفاه و مدرنیزاسیون مشترک

در روند ترویج مدرنیزاسیون، چین در حال اجرای یک استراتژی بسیار مهم معروف به  «توسعه هماهنگ منطقه ای» است. این یک رویه عینی از اندیشه اقتصادی شی جین پینگ است. امروز به تشریح چگونگی و چرایی این استراتژی می پردازیم .

چین مانند یک پازل رنگارنگ است. سواحل شرقی در تابش نور شهرهای مدرن می درخشد. مناطق مرکزی و غربی این کشور غنی از گنجینه های زیست محیطی و فرهنگی است. شمال شرق چین نیز شاهد فعالیت هایی در حوزه ساخت فولاد است و منطقه ویژه اقتصادی جنوب هم الگویی از اصلاحات است که در آن دهکده های ماهیگیری دستخوش تحول و پیشرفت شده اند.

توسعه هماهنگ منطقه ای، درخشش تمام قطعات این پازل و تشکیل تصویری باشکوه از رفاه عمومی است.

△منطقه دلتای رودخانه یانگ تسه زیر درخشش منظره غروب آفتاب. استراتژی توسعه هماهنگ منطقه ای یک طرح سیستماتیک برای چین برای دستیابی به رفاه مشترک را فراهم می کند.

چرا هماهنگی: حل مسئله معاصر، “دردسر شیرین”

بیش از ۴۰ سال توسعه سریع، “دردسر شیرین” را برای چین به ارمغان آورده است: در حالی که نورهای درخشان چراغ های نئونی منطقه دلتای توسعه یافته رودخانه یانگ تسه در شرق، آسمان شب را روشن می کنند، روستاهای مناطق غرب هنوز ممکن است به نور شمع تکیه کنند. مردم منطقه پکن-تیان‌جین-هه‌بی می توانند با سوار شدن به قطار سریع السیر در عرض نیم ساعت به هر یک از این شهرها سفر کنند، اما فاصله توسعه بین سه منطقه مانند یک شکاف عظیم به نظر می رسد. این عدم تعادل در توسعه این سه منطقه را می توان به راه رفتن یک غول بزرگ با حالتی لنگ لنگان تشبیه کرد که نه تنها سرعت کلی را کاهش می دهد، بلکه ممکن است در قسمت های مختلف بدن “بیماری” ایجاد کند و باعث درگیری های اجتماعی شود. فرهنگ کنفوسیوس بر این باور است که فقدان ثروت نیست که نگران کننده است، بلکه نابرابری ثروت است که می تواند باعث نگرانی شود. استراتژی توسعه هماهنگ منطقه ای متعهد به کاهش شکاف بین مناطق، اجتناب از عدم تعادل بیش از حد، و اجازه دادن به تحقق ثمرات توسعه برای مردم در همه مناطق به طور عادلانه است. این منعکس کننده پیگیری توسعه متوازن و رفاه مشترک است.

△اهالی منطقه با خوشحالی در پارک شهر بازی می کنند. استراتژی توسعه هماهنگ منطقه ای، تحقق و توزیع ثمرات توسعه به طور عادلانه به نفع مردم در همه مناطق را تضمین می کند.

نحوه هماهنگی: خرد ۵۰۰۰ ساله ، رمز حکمرانی موفق

چین با تکیه بر دانش و حکمتی با قدمت و تاریخ پنج هزار سال، برای اجرای توسعه هماهنگ منطقه ای استفاده کرده است.

اولین مورد، مفهوم سیستم است. چین از دوران باستان همواره بر برنامه ریزی کلی در فلسفه حکمرانی خود تاکید داشته است. امروزه ساخت یک بازار ملی یکپارچه و برنامه ریزی شبکه ریلی سریع السیر متشکل از «هشت خط عمودی و هشت خط افقی» دقیقاً مصداق کاربرد این دیدگاه سیستمی و نگاه کلی در حاکمیت ملی است.

دوم، مسیر هماهنگی و همکاری است. حکومت ملی از هماهنگی و همکاری حمایت می کند، موانع اداری و تقسیمات منطقه ای بین مناطق را از میان بر می دارد، تخصیص منابع را هماهنگ می کند، آلودگی زیست محیطی را کنترل می کند و سهیم شدن در برخورداری از ثمرات توسعه را برای همه فراهم می سازد.

نکته دیگر، فلسفه انطباق با شرایط محلی است و با به کار بردن فلسفه باستانی «پیروی از زمان و سنجش مزیت های زمین، می توان با حداقل تلاش، به بیشترین موفقیت ممکن دست یافت و ضریب بهره وری را ارتقا داد» . مناطق مختلف باید مزایای خود را شناسایی کنند، صنایع متناسب با هر منطقه را توسعه دهند و به توسعه با کیفیت بالا در مناطق مختلف دست یابند.

△مناظر روستایی در استان آن‌هویی در شرق مرکزی چین. دولت های محلی از مزایای خود برای حفاظت از کوه های سرسبز و آب های زلال استفاده کرده و به توسعه با کیفیت بالا دست یافته اند.

نمونه اجرایی: ارائه تصویری از توسعه هماهنگ منطقه ای

توسعه هماهنگ سه منطقه پکن، تیان‌جین و هه‌بی را به عنوان یک مثال در نظر بگیرید. این منطقه با وسعت ۲۱۶ هزار کیلومتر مربع، زمانی به دلیل تمرکز بیش از حد منابع با معضل توسعه نامتوازن روبرو بود. امروز، این سه منطقه موانع اداری را شکسته اند و الگوی روشنی از یک توسعه هماهنگ را به نمایش گذاشته اند.

قبل از هر چیز، به تجدید ساختار صنعتی نگاه کنیم: بازرگانان در بازار عمده فروشی کالاهای کوچک پکن، به هه‌بی نقل مکان کردند و به متخصصان تجارت الکترونیک تبدیل شده اند. بذرهای تولیدی به روش های نوآورانه «جونگ گوان چون» پکن، معروف به “دره سیلیکون” چین، در منطقه جدید «بینهای تیان‌جین» شکوفا شده و میوه دادند و مثلث طلایی “قدرت مغز پکن – تحول تیان‌جین – قدرت تولید هه‌بی” را تشکیل دادند.

دوم ، نگاه کنیم که چگونه شبکه حمل‌ونقل پرسرعت ، محدوده زندگی را کوچک تر ساخته است: خوردن صبحانه معروف ملی – Jianbingguozi – در تیان‌جین در صبح زود، سپس حاضر شدن یک جلسه کاری صبح در پکن، و بعد هم رفتن با سرعت به شهر جانگ جیاکئو، استان هه‌بی برای لذت از اسکی در عصر… بدین ترتیب، شبکه متراکم راه‌آهن پرسرعت امکان شیوه کار و زندگی جدید بین شهرها را ایجاد کرده است.

△چین برای کمک به توسعه هماهنگ منطقه‌ای، یک شبکه ریلی سریع السیر «هشت خط عمودی و هشت خط افقی» را برنامه‌ریزی کرده و می‌سازد. مجموع طول خط آهن شبکه ریلی سریع السیر در چین به ۴۵۰۰۰ کیلومتر رسیده است.

سوم، به حاکمیت زیست محیطی نگاه کنیم: این سه منطقه به طور مشترک بر کیفیت آب و هوا توجه ویژه دارند، استانداردهای کاهش انتشار کربن را مورد توجه دارند، و آسمان آبی و ابرهای سفید را از “کالاهای لوکس” به “نیازهای روزانه” تبدیل کرده اند.

هماهنگی منطقه‌ای که چین اجرا می‌کند، برای «تراشیدن و از بین بردن قله‌ها و پر کردن دره‌ها» یا «مسطح کردن» آنها نیست، بلکه ایجاد فرصت‌های جدید است. برای مثال، شرکت‌های شانگهای کارخانه‌هایی در شین جیانگ ساختند که نه تنها هزینه‌های تولید را کاهش داده، بلکه باعث ارتقای اشتغال نیز شده است. مناطق گوانگ‌دونگ، هنگ کنگ و ماکائو منابع تحقیقاتی علمی را برای رشد برندهای نوآورانه در سطح جهانی مانند پهپادهای DJI یکپارچه کردند.

هنگامی که تجربه و توانمندی مناطق شرق، ظرفیت تولید منطقه مرکزی و منابع عظیم مناطق غرب چین در هم ادغام می شود، شرایطی را ایجاد می کند که بطور همزمان باعث مقاومت در برابر ریسک ها و افزایش انعطاف پذیری رشد اقتصادی چین شود. چین با استفاده از خرد باستانی برای پاسخگویی به مسائل حکمرانی مدرن و  “کلید طلایی” استراتژی توسعه هماهنگ منطقه ای، درها را به سوی مدرنیزاسیون با  رفاه مشترک برای همه مردم باز می کند.