“حقیقت” چین؛ آفتابی که ابر رسانه های غرب از پوشاندنش عاجزند

با وجود تمام تلاش های مذبوحانه این رسانه ها، اما آفتاب حقیقت هیچ وقت پشت ابر نمی ماند و دیر یا زود، سرانجام از پس ابرها ظاهر می شود. رسانه های غربی با جعل روایت های دروغین برای بدنام کردن چین، در واقع خود را در معرض تمسخر و مضحکه شدن قرار داده اند. این رسانه ها اگر می خواهند آبرویشان حفظ شود و مورد تمسخر قرار نگیرند، باید رویکرد خود در قبال چین را اصلاح کنند.

حقیقت و صحت خبر، یکی از کلیدی ترین اصول رسانه و روزنامه نگاری حرفه ای است و زمانی که روایت های از پیش ساخته شده رسانه ها مطابق با واقعیت ها نباشد، حقیقت و صحت خبر به عنوان یکی از مهم ترین اصول رسانه، تحریف می شود و از بین می رود.

یکی از نمونه های اخیر از اقدامات رسانه های غربی برای ارائه چهره ای تحریف شده از چین، انجام یک به اصطلاح “مستند تحقیقی” است که از کانال تلویزیونی “فرانس ۲ ” پخش شده است. دو نفر که خود را وبلاگ نویسان حوزه مواد غذایی معرفی کرده بودند، به استان شاندونگ چین سفر کردند و یکی از کارکنان یک کارخانه را فریب دادند تا به بهانه نیاز فوری به سرویس بهداشتی، وارد کارخانه شوند.

در داخل کارخانه، آنها از دوربین های مخفی برای فیلمبرداری از یک کارگاه نساجی استفاده کردند و در آنجا با یک دختر ۱۲ ساله برخورد کردند. این دختر ۱۲ ساله اگرچه به صراحت گفت که به دیدار مادرش می رود زیرا در تعطیلات تابستانی هیچ کسی در خانه نیست که از او مراقبت کند. اما آن خبرنگاران از این کودک خواستند تا کارهایی شبیه کارگران را انجام دهد و سپس در یک برنامه به اصطلاح مستند، او را “کودک کار” معرفی کردند.

با این حال، این پایان ماجرای فریبکارانه این دو به اصطلاح مستند ساز غربی نبود. آنها همچنین ادعا  کردند که این کارخانه کارگرانی از استان سین کیانگ و کره شمالی (DPRK) را استخدام می کند؛ ادعایی که یک دروغ کاملا آشکار است.

حقیقت ماجرا این است که این دو به اصطلاح وبلاگ نویس و مستندساز غربی، به طرز کاملا ناشیانه و مضحک، در ترجمه حرفهای یک کارگر زن که در یک ویدیوی استخدام مربوط به کارخانه ای در شهر “دوین” گفته شده بود، اقدام به تحریف کردند. در برنامه مستند آنها، عبارت “پاداش حضور کامل در محل کار” (که در زبان چینی “manqin jiang” تلفظ می شود) به اشتباه به عنوان “شین جیانگ” ترجمه شده است. همچنین عبارت “پاداش برای روزهای اضافی” (تلفظ “chaotianshu jiang” در چینی) به عنوان کلمه “کره شمالی” ( که در زبان چینی Chaoxian تلفظ می شود) تحریف شده و کاملا اشتباه ترجمه شده است.

این دو فرد غربی، برای توجیه ادعاهای خود، به “آدریان زنز”، به عنوان یک به اصطلاح «چین شناس» استناد و مراجعه کردند، یک فرد کاملا بدنام که بی اعتبار بودن تحقیق علمی کذب او در مورد سین کیانگ، قبلا بارها و بارها اثبات و افشا شده است.

این که رسانه های غربی همچنان اصرار دارند ادعاهای بی اساس و فاقد اعتبار آدریان زنز را به عنوان منبع و مرجع برای خود قلمداد کنند، نشان دهنده بی توجهی آشکار این رسانه ها به اصول اساسی روزنامه نگاری است.

خیلی زود بعد از پخش این به اصطلاح مستند “تحقیقی” در یوتیوب، صدها نفر با نوشتن نظرهای خود، تاکتیک‌های غیراخلاقی شبکه France 2 و اقدام غیرحرفه ای آن در جعل آشکار حقایق را محکوم کردند.

این ماجرا، تنها یک نمونه از روایت های نادرست ضدچینی است که توسط گروهی از بازیگران ایدئولوژیک که خود را به عنوان روزنامه‌نگار در غرب جا زده‌اند، ترویج می‌شود. اما حقیقت این است که این تاکتیک‌های فریبکارانه، در جهان جریان آزاد اخبار و  اطلاعات، محکوم به شکست است.

فضای باز و آزاد چین به روی جهان، این امکان را فراهم می‌کند که افراد بیشتری به جای اعتماد کردن به دوربین های تبلیغاتی و روایت های فریبکارانه غربی، حقایق چین را با چشمان خود ببینند. بسیاری از کسانی که برای اولین با به چین سفر می کنند، از مشاهده اختلاف عمیق میان آنچه در رسانه های غربی دیده یا شنیده بودند با آنچه در واقعیت چین با چشمان خود مشاهده می کنند، کاملا متعجب می‌شوند.

اما چرا برخی از رسانه‌های غربی همچنان اصرار به تخریب چین و معرفی چهره ای غیرواقعی از این کشور دارند؟ آیا آنها واقعاً به دنبال آسیب زدن به تصویر بین‌المللی چین، ایجاد بهانه‌هایی برای سرکوب سیاسی و در نهایت مانع شدن از توسعه‌ی آن هستند؟

به هر حال و با وجود تمام تلاش های غربی برای چین ستیزی و چین هراسی، دستاوردهای چین، خود گویای همه چیز است: رهایی ۸۰۰ میلیون نفر از فقر در چین تنها یکی از این دستاوردها است. چین بیش از یک دهه است که حدود ۳۰ درصد از رشد جهانی تأمین کرده و به طور پیوسته از همکاری چندجانبه حمایت کرده است. تلاش ها برای تحریف واقعیت ها هر قدر هم که زیاد باشد، باز هم نمی تواند این واقعیت های آشکار را پنهان کند.

“حقیقت” در نهایت پیروز خواهد شد. رسانه‌های غربی در معرض خطر تمسخر و مضحکه شدن هستند مگر اینکه از تلاش بیهوده‌ی خود برای تخریب چین با ساخت روایت‌های جعلی و دروغین دست بردارند.