تجربه عمیق خواهران شیرازی از «عید بهار»؛ لمس سنت‌های مشترک ایرانی و چینی
نوشتن کاراکترهایی چینی که نعمت‌ها یا آرزوهای خوب را به تصویر می‌کشند، چاپ تابلوهای چوبی، درست کردن کوفته و خیلی چیزهای بیشتر. «آتوسا دهقان‌بردبار» و «نازنین دهقان‌بردبار» خواهران ایرانی طی تعطیلات «عید بهار» در حال و هوای این عید سنتی ریشه‌دار چین غرق شدند.
نازنین در این باره می‌گوید: وقتی با ماهیت «سال نوی چینی» و نحوه جشن گرفتن مردم چین آشنا شوید، این رویداد یادآور «نوروز» یا همان سال نوی ایرانی است. این عید همچنین بر خانواده، غذاهای خاص و امید به آینده تمرکز دارد.
آتوسا هم گفت: شگفت‌انگیز است که چگونه دو فرهنگ، با فاصله زیاد از هم، می‌توانند چنین سنت‌های مشابهی را به اشتراک بگذارند. خانواده، تجدید حیات و جشن زندگی — اینها ارزش‌های جهانی هستند که پیونددهنده همه ما هستند.
«یونسکو» در پایان سال ۲۰۲۴، عید بهار، آداب و رسوم اجتماعی مردم چین در جشن سال نو سنتی را به فهرست میراث فرهنگی ناملموس بشریت، افزود.
ارتباط خواهران دهقان‌بردبار با چین با کتابی درباره تمدن‌های شرق که پدرشان به آنها هدیه داد، شروع شد. در صفحه اول کتاب یک نقاشی باستانی چینی از اژدهایی بود که در ابرها پیچیده شده بود و فلس‌هایش می‌درخشید.
آتوسا گفت: وقتی نقاشی یک اژدها را در این کتاب دیدم چیزی در ذهنم جرقه زد. باعث شد بخواهم درباره این کشور بیاموزم، کشوری که به نظر بسیار متفاوت بود و در عین حال اشتراک تاریخی فراوانی با ایران دارد.
خواهران دهقان‌بردبار در شیراز، یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین شهرهای فرهنگی ایران و همچنین مرکز تمدن، هنر و تاریخ ایران بزرگ شده‌اند.
نازنین در این باره گفت: بزرگ شدن در شیراز مثل زندگی در یک موزه تاریخ و هنر است.
زندگی فرهنگی با نشاط و باز بودن و فراگیر بودن شهر، تخیل و کنجکاوی این دو خواهر را تقویت کرد.
برای آنها انتخاب چین برای تحصیل طبیعی بود. آنها از عنفوان کودکی مجذوب پیوندهای باستانی میان ایران و چین شده بودند. تاریخ عمیق چین، توسعه سریع و روابط قوی با ایران نیز این کشور را به مکانی ایده آل برای خواهران دهقان‌بردار برای پیگیری آرزوهای آنها تبدیل کرد.
آتوسا و خواهر کوچکترش نازنین در سال ۲۰۲۲ به کلانشهر «تیان‌جین» (شمال چین) نقل مکان کردند، شهری که آنها در آنجا در رشته داروسازی در «دانشگاه تیان‌جین» تحصیل می‌کنند. این دانشگاه یک برنامه جامع از مقطع کارشناسی تا دکترا را به زبان انگلیسی ارائه می‌دهد.
برای آنها که نمی‌توانستند به زبان چینی مکالمه کنند، این برنامه به نظر گزینه‌ای عالی بود. تیان‌جین با آب و هوای ساحلی و ترکیبی بی نظیر از مدرنیته و تاریخ، آنها را به یاد شیراز، زادگاهشان در ایران نیز می‌اندازد.
سازگازی آنها به زندگی در چین آسان نبود. این دو خواهر وقتی برای اولین بار وارد چین شدند با مانع زبان و تفاوت‌های فرهنگی دست و پنجه نرم کردند. نازنین گفت: سال اول سخت بود. نمی‌دانستیم چطور باید خوب ارتباط برقرار کنیم و دوستان کمی داشتیم.
اما به مرور زمان آنها سازگار شدند. در آزمایشگاه دوست پیدا کردند، با همکلاسی‌های خود ارتباط گرفتند و از اساتید خود مشاوره دریافت کردند.
آتوسا گفت: حالا ما گروهی از دوستان داریم که مثل خانواده هستند. ما موفقیت‌های همدیگر را جشن می‌گیریم.
از نظر این دو خواهر شیرازی، زندگی فقط منحصر به درس و دانشگاه نیست. هر دوی آنها به گروه کُر چینی دانشکده متشکل از دانشجویان بین‌المللی پیوستند. در عین حال نازنین نیز به عنوان نوازنده اصلی ویولون در سمفونی دانشگاه می‌نوازد.
نازنین در این خصوص می‌گوید: با موسیقی، با افراد با پیشینه‌ها و فرهنگ‌های متفاوت آشنا شدیم و درکی عمیق‌تر از ارتباطات میان‌فرهنگی پیدا کردیم.
از نظر او، بزرگترین موهبت پیوستن به گروه کُر چینی، فرصت غوطه ور شدن در جنبه‌های مختلف زندگی اجتماعی چین و کسب تجربه دست اول در خصوص چگونگی زندگی روزمره مردم بوده است.
نازنین سالگردهای تولد را با شهروندان سالخورده در یک آسایشگاه سالمندان جشن گرفت تا درک کامل‌تری از نظام تامین اجتماعی چین به دست آورد و در یک کنسرت با موضوع جشنواره تجارت الکترونیک در استان «هه‌بی» (شمال چین) حاضر شد تا به فروش محصولات برای حمایت از احیای روستایی محلی کمک کند.
این دو خواهر امیدوارند در آینده به عنوان پل‌هایی برای تبادل فرهنگی میان چین و ایران عمل کنند و تعاملات فرهنگی و درک متقابل را در حوزه‌‌های مختلف شامل پزشکی، هنر و موسیقی ترویج دهند.
