نکاتی در خور درنگ
دکتر محمدصادق محفوظی
۱. همبستگی حیرت‌انگیز روزهای اخیر، تاریخی است.
این همبستگی، هم‌اکنون آثار خود را دارد و بی‌تردید برای آیندگان نیز روشن‌کنندهٔ مسیر خواهد بود.
در گستره‌ای وسیع و متنوع از اندیشه‌ها، ندایی مشترک برخاست: در موضوع وطن مألوف، همگان با غیرت و شجاعت در برابر دشمن غدار و نابکار ایستادند.
فیلسوف فرزانه و متأله، دکتر عبدالکریم سروش، بایدها را گفت — که البته، گوش نامحرم نباید جای پیغام سروش باشد!
استاد بی‌بدیل، دکتر شفیعی کدکنی، مرزهای خیانت را روشن ساخت و صوت دجال و رسانه‌های اجیر را که در خدمت رژیم صهیونیستی‌اند، افشا کرد.
سید محمد خاتمی، عالمِ عصری، با حکمت و نجابت همیشگی، در کلامی روشن، همه را به اتحاد در بحران‌ها فراخواند.
مورخ برجسته، دکتر عطاءالله مهاجرانی، نیز دشمنان ورشکستهٔ ایران را بی‌پرده معرفی کرد و به وظیفهٔ تاریخی خود، چون همیشه، عمل نمود.
بسیاری از متفکران، دانشمندان، مجتهدان، هنرمندان، ورزشکاران و مردم نیک‌سرشت ما نیز ایستادند و پیامی مشترک دادند:
صبر و اتحاد، پیروزی می‌آورد.
۲. فهم دقیق موقعیت کنونی، لازمهٔ گام‌های آینده است.
بدون دقت‌های کلان و درک فلسفی، نمی‌توان به ادراکی جامع رسید.
تحلیل صرفِ معلول‌ها، ما را به سرچشمهٔ معانی نمی‌رساند.
چند روز پیش، مارکو روبیو، وزیر خارجهٔ فعلی آمریکا، گفت:
«نمی‌توان با ایران گفتگو کرد، چون آن‌ها به موعود آخرالزمان اعتقاد دارند و این در تعارض با اندیشهٔ ماست.»
یادم آمد از گزارش‌هایی پس از سقوط صدام که نشان می‌داد ارتش آمریکا در عراق به‌دنبال دستگیری حضرت صاحب‌الزمان بود!
بله… دقیقاً.
این در حالی است که اندیشهٔ موعود جهانی، مشترک میان همهٔ ادیان آسمانی است؛ حتی در آیین مزدیسنا و مکاتب شرقی نیز، مفاهیم «بازسازی جهان بر مبنای عدالت» وجود دارد.
اما چه کسی برایشان توضیح داد که برداشت‌های تحریف‌شدهٔ تورات و انجیل، وقتی با اندیشهٔ سلطه و صهیونیسم درآمیزد، چیزی جز غلبهٔ ظالمانهٔ نژادی و فرقه‌ای بر پایهٔ ثروت و قدرت به‌بار نمی‌آورد؟
حال آن‌که اساس خالص اعتقادی اسلام — چه شیعه و چه سنی — نجات همهٔ بشریت است، بر پایهٔ عدالت و فطرت انسانی، نه بر اساس دین و آیین خاص.
در روایات آمده است که بسیاری از گروندگان به حضرت صاحب‌الامر (عج)، از دیگر ادیان خواهند بود؛
طلایهٔ کلام او قسط و عدل است، نه نژاد و قوم.
پس وقتی «دم خروس» از لابه‌لای کلمات سیاستمداران غربی بیرون می‌زند، آیا نمی‌توان نژادپرستی بزک‌شده‌شان را دید؟
صهیونیست‌ها در سال‌های اخیر، آشکارا از «برتری قومی» سخن گفته‌اند؛ سخنان وزرای دارایی و جنگ رژیم اشغالگر، روشنگرتر از آن‌اند که توضیحی بخواهند.
۳. یادم آمد سخن علامه شهید مرتضی مطهری (ره)
در سخنرانی‌ای پیش از انقلاب، از نقش مراجع ثلاث در قم سخن گفت، و آنگاه به «جان جانان» اشاره کرد — امام خمینی (ره).
اکنون، این ناچیز نیز، همان تعبیر والا را در حق جان‌جانانِ امروز به‌کار میبرد:
رهبر حکیم انقلاب اسلامی، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی).
این مدح نیست، بیان حقیقتی تاریخی است.
این کلمات، لفظ نیست، معناست.
فرزند امام حسین (ع)، که امروز در سرزمین عاشقان اباعبدالله، جان و آبروی خود را کف دست گرفته تا پرچم مروّت و مردانگی زمین نیفتد؛
و آرزوی دیرینش — که «روزی برای آموختن دانش و تکنولوژی، جهانیان فارسی بیاموزند» — را تحقق بخشد.
سال‌هاست که از جنگ نرم، صوت دجال، غلبهٔ دیجیتال و بیماری فراگیر مفهومی سخن گفته‌اند، و بسیاری نشنیدند…
امروز، زمان بازگفتن است.
با تمام وجود، همراه حضرتشان می‌شویم و عرضه می‌داریم:
«إنی سلمٌ لِمن سالمکم و حربٌ لِمن حاربکم»
و از دشمنان، برائت می‌جوییم…
سلام می‌فرستیم بر آن‌که خواهد آمد،
انتقام جدّ بزرگوارش را خواهد گرفت،
از ستم دادخواهی خواهد کرد،
و زمین را سراسر عدل و امنیت و سرسبزی خواهد ساخت… آمین.
