ساری های ِ سرخ

لباس عروسی دختران هندی بیشتر ساری سرخ است. ساری سرخ خیلی زیباست. اما شاید علاقه به این رنگ، بجز زیبایی دلیل دیگری هم دارد.
روزی که من به دنیا آمدم مادرم در یکی از مزارع هندوستان مشغول کار بود. زن های با لباس های رنگارنگ در منظره ای مه گرفته مشغول به کار بودندکه درد زایمان به سراغ مادرم آمد. زنها نیروی کار اصلی کشاورزی در هند هستند. زنها حتی دیرتر از مردان از مزراع به خانه برمیگردند. وقتی من را در آغوش مادرم گذاشتند،چشم هایش تَر شد. آن لحظه زیر لب دعا کرد: کاش مرده به دنیا می آمدم یا خودش مرده بود.
او آن لحظه به فکر جهیزیه ام بود. گاهی تمام دارایی های یک خانواده صرف پرداخت های مالی به داماد می شود. هندی ها می گویند بزرگ کردن نوزاد دختر مثل آب دادن به باغ همسایه است. به همین دلیل سقط جنینِ دختر در هند در رتبه ی دوم جهانی قرار دارد. شاید شما هم این را شنیده اید که در هند دامادها خرید و فروش می شوند و پدر دختر باید پول زیادی برای خریدش بپردازد. شاید به این شوخی هم خندیده باشید. اما برای دختران هندی این یک طنز تاریک است. سال ۲۰۲۱ دختری به نام نیتی توسط شوهرش خفه شد. چون نتوانسته بود، درخواست های شوهر و خانواده اش را تامین کند. آنها از او یک خودرو و اثاثیه ی تازه برای منزل می خواستند.
آن روز من زنده ماندم. و بالاخره روزی رسید که همه ی دخترها آرزویش را دارند؛ روز عروسی ام. من ساری سرخ پوشیده بودم. مادرم با چشم های گریان من را بدرقه کرد وگفت:”کالو .. دعا می کنم هیچ وقت دختری به دنیا نیاوری”
من در لباس سرخم می درخشیدم. اما هیچ کس خوشحال نبود، چون جهیزیه ام چشم خانواده ی داماد را نگرفته بود. پدرم درآمد همه ی سال هایش را جمع کرده بود تا آبروی خانواده را حفظ کند، اما نتوانست.
مادر و برادرهای شوهرم من را کتک زدند. رنگ خون روی ساری سرخ هیچ وقت به چشم نمی آید. شاید یکی از دلایل محبوبیت پیراهن سرخ همین باشد. اینجا می شود جنایت را پنهان کرد. در هند پرونده های جنایی حداقل هفت سال در نوبت رسیدگی می مانند. بنابر آمار سازمان ملل ۴۰ تا ۵۰ درصد از کل قتل های سالانه ی ثبت شده ی زنان هندی در خلال سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۶ بخاطر جهیزیه بوده است. Death Dowryیا مرگ بخاطر جهیزیه یکی از اقسام رایج مرگ در هندوستان است. اما اغلب پرونده ها یا به درستی رسیدگی نمی شوند یا با پرداخت رشوه به دست فراموشی سپرده می شوند. دولت هند قانون هایی برای محافظت از زنان تصویب کرده اما فعالان حقوق زنان می گویند این قانون ها تشریفاتی است و نه تنها نتوانسته آمار قتل ها را کم کند بلکه آنها را بیشتر کرده است. شاید در فیلم های بالیوود دختران هندی را مطابق معیارهای غربی ببینید؛ اما زیر این پوسته ی غربی واقعیت های دیگری پنهان شده.
آن روز، آخرین روز زندگی من بود. اما شاید اگر زنده می مانم دلم می خواست دختری داشته باشم. من عاشق دختربچه ها هستم. دوست داشتم دخترم را به مدرسه بفرستم و هرگز اجازه نمی دادم دخترم بخاطر فقر و نداشتن جهیزیه مجازات شود، مجازاتی به تلخی مرگ.