پیشنهاد جالب یک داوطلب رشته پزشکی به رئیس جمهور: از پالایشگاه های فکری نسل جدید بهره برداری کنید

نیکا غفاری دانش آموز مستعد و نخبه دبیرستان آیت الله میانچی شهرستان میانه، به مانند بسیاری از علاقمندان رشته پرطرفدار پزشکی با آرزوی پوشیدن لباس سفید پزشکی در کنکور سراسری شرکت کرده است. امید، باور، احساس مسؤلیت، وطن دوستی ونگاه راهبردی و متفاوت این دانش آموز جسور و پرامید که چندین مقاله علمی قابل تحسین و تامل در حوزه بهداشت و درمان نیز نوشته است‌، بهانه ای شد تا پای صحبت های دغدغه مند این جوان خوش آتیه کشور بنشینیم.

ابتدا خودتان را معرفی بفرمایید.

نیکا غفاری هستم. از شهرستان میانه، دبیرستان آیت الله میانچی که به تازگی در رشته تجربی فارغ‌التحصیل شدم و در کنکور شرکت کردم.

کنکور امسال را چطور ارزیابی میکنید؟

تجربه خوبی بود. هر چند که به نظرم کنکور روش مناسبی برای ورود به دانشگاه نیست. بجای آن بهتر است سطح کیفی نظام آموزشی کشور بهبود پیدا کند و ملاک برای انتخاب رشته سوابق تحصیلی باشد نه تستی که امروزه از نظر کارشناسان شیوه مطلوب و دقیقی برای ارزیابی نیست. ما برای ارتقا نظام آموزشی باید دانش آموزان را تشویق به جستجو، مطالعه، تحقیق و پژوهش کنیم ولی در حال حاضر کاری کردیم که همه فقط بدنبال روش تست زدن هستند. این یادگیری سطحی ست و عمق ندارد. خلاقیت و شکوفایی استعداد در آن دیده نمیشود‌.

هدف گذاری ات در چه رشته ای هست؟

پزشکی به خصوص دندانپزشکی

چرا این رشته؟

از کودکی همیشه دوست داشتم کاری کنم که اطرافیانم خوشحال شوند. بزرگتر که شدم دقتم به جزئیات بیشتر شد و می دیدم اکثر آدمها یک یا چند دندان خراب دارند که زیبایی و لبخند را از آنها گرفته است. به همین جهت تصمیم گرفتم که دندانپزشک شوم. دندانپزشکی که با روش های نوین و دانش بنیان بتواند تحولی در این حوزه ایجاد کند. چند طرح مطالعاتی هم برای خودم نوشتم اینکه دلیل این حجم از دندان‌های آسیب دیده چیست و چگونه می‌شود آنرا کاهش داد؟ چگونه می‌شود با کمک هوش مصنوعی آینده دندانپزشکی را دگرگون و بهتر کرد؟ به خصوص گردشگری سلامت که چند میلیارد دلار برای کشور می‌تواند درآمد ارزی داشته باشد.

فکر نمی‌کنید که اینگونه ایده ها و دغدغه ها بیشتر به مدیران و برنامه ریزان کشور مربوط می‌شود؟

به نظرم تصمیم را مدیران مربوطه می‌گیرند ولی دغدغه و احساس مسولیت را باید همه ما داشته باشیم. اصولا مدیر، فرصت و مجالی برای مطالعه و اندیشه روی طرحها را ندارد. این رسالت جامعه علمی کشور است. من دانش آموز، اگر وطن و آینده آن برایم مهم است باید به این باور برسم که هر کدام از ما یک رئیس جمهور هستیم و بر همان مبنا احساس مسؤلیت و تلاش کنیم.

شنیدم که یک پیشنهاد ویژه هم به رئیس جمهور دارید. در مورد آن صحبت کنید؟

بله. اول اینکه خیلی خوشحالم از این بابت که رئیس جمهور کشورم یک پزشک است. جامعه ما درد زیاد دارد و از دریچه نگاه یک پزشک بهتر می‌شود دردهای جامعه را درمان کرد. کشور ما سرشار از منابع، استعداد و ظرفیت است. ولی متاسفانه یکی از دردهای بزرگ کشور ما این است که همه نگاه ها، برنامه ها و حتی دعواها حول درآمدهای نفتی است. در حالیکه منابع و ظرفیت های بسیار بهتری هم وجود دارد که کمتر به آنها پرداخته میشود. مثلا در همین علم پزشکی ما در سطح جهانی حرف برای گفتن داریم. صنعت نفت محصول همین عصر معاصر است ولی ما در قرن چهارم بزرگترین دانشمند پزشکی جهان ابوعلی سینا را داشتیم. چرخه اقتصادی علوم پزشکی در سطح جهان اگر بیشتر از نفت نباشد کمتر نیست. تنها درآمد گردشگری سلامت ۱۱۵ میلیارد دلار است که سه کشور آسیایی چین، هند و کره جنوبی حدود نیمی از این سهم بزرگ را دارا هستند. حتی پیش بینی می‌شود این رقم تا چند سال آینده به حدود ۴۰۰ میلیارد دلار برسد. مردم اکثر کشورهای همسایه متقاضی و علاقمند به انجام امور درمانی در کشور ما هستند. اگر ما کمی در این حوزه خودمان را جدی بگیریم به راحتی می‌توانیم بیش از ۱۰ میلیارد دلار از همین حوزه درآمد ارزی داشته باشیم. ۱۰ میلیاردی که به شدت قابل افزایش است.

به نظر طرح خوبی است اما فکر نمی کنید زیر ساخت کافی و مناسبی در این خصوص نداریم؟

به نظرم هر چیزی راه حل دارد. وقتی اراده واقعی وجود داشته باشد روش و راهکارهای مناسب هم پیدا می‌شود. به راحتی می‌شود تهدید ها را به فرصت تبدیل کرد. به عنوان مثال در سال چند ۱۰ هزار نفر از جوانان کشور بخاطر محدودیت پذیرش در رشته پزشکی به خارج از کشور مهاجرت می‌کنند آن‌هم به کشورهایی که سطح علمی و آموزشی آنها بسیار پایین تر از ما است. در سال هر کدام از آنها حدود ۵۰ هزار دلار هزینه دارند. یعنی در سال بین ۲ تا ۳ میلیارد دلار بابت این موضوع ارز از کشور خارج می‌شود. در حالیکه به راحتی می‌شود از این ظرفیت و منایع برای ساخت بیمارستان های آموزشی، آزمایشگاه و توسعه فضاهای آموزشی کشور استفاده کرد. ظرفیت خالی دانشگاه های آزاد ما به مراتب بهتر از دانشگاه های کیفیت پایین آنها است. ولی متاسفانه بالعکس، در بسیاری از این کشورها با پول دانشجویان ایرانی بیمارستان، آزمایشگاه و دانشگاه ساخته می‌شود. تحریم غرب را میتوان کاری کرد ولی خود تحریمی را نمی شود.

من به عنوان یک جوان ایرانی و به نمایندگی از این نسل پیشرو از آقای پزشکیان انتظار و تقاضا دارم به این موضوع بسیار مهم توجه ویژه داشته باشد. او که خود یک پزشک متخصص است باید بیشتر از دیگران این موضوع را درک و به آن ایمان داشته باشد. چاه های علمی در این سرزمین به اندازه چندین قرن عمق دارد و برخلاف نفت تحریم پذیر نیست. مثل نفت نیست که هر چه بیشتر استخراج کنی زودتر تمام بشود بلکه هر چه بیشتر از آن بهره برداری شود بیشتر تقویت می شود و گسترش پیدا میکند.

جوان ایرانی دوست دارد و حقش است که در کشور خودش و در کنار خانواده اش تحصیل کند و عاشقانه به مردم و کشور خودش خدمت کند. کشور به وجود نسل جدیدی از پزشکان متخصص نیاز دارد. ما به نسبت جمعیت در حال حاضر نیز کمبود پزشک داریم ولی در آینده این نیاز بسیار بیشتر خواهد شد‌‌. تا جایی که شاید مجبور شویم از کشورهای دیگر پزشک وارد کنیم. در وضعیت فعلی در مناطق برخوردار برای هر ۱۱ هزار نفر یک دندانپزشک وجود دارد و در مناطق کم برخوردار برای هر ۳۰ هزار نفر یک دندانپزشک که با استانداردهای جهانی فاصله دارد. هزینه های درمانی به نسبت درآمد بسیار سنگین است و افزایش اعضای جامعه پزشکی در متعادل شدن هزینه‌های پزشکی میتواند موثر باشد. بخش قابل توجهی از پزشکان کشور در آستانه سن بازنشستگی قرار دارند و در مورد جایگزینی آنها تدابیر لازمی باید صورت بگیرد. گسترش پزشکی نوین که روز به روز تخصصی تر می‌ شود و شاخه های جدید به آن اضافه می شود یکی از ملزوماتش ایجاد دانشکده ها و فضاهای علمی جدید متناسب با آن است. افزایش دانشجویان پزشکی تاثیر مسقیم در کیفیت زندگی مردم، افزایش سلامت عمومی و رضایتمندی شهروندان دارد. در چند سال اخیر بسیاری از فضاهای علمی و دانشگاهی تعطیل شده اند و یا دارای ظرفیت خالی بسیاری هستند. در واقع این موضوع هم توجیه فنی دارد هم اقتصادی و هم راهبردی. منافع ملی و نیاز عمومی جامعه ایجاب میکند به این مسئله توجه جدی و واقعی شود.

سخن پایانی
از همه مسئولین و مدیران محترم درخواست دارم صدای این نسل را بشنوند. این نسل حرف های بسیاری برای گفتن دارد. اگر به خواسته های آنها توجه شود، این سرزمین جای بهتری برای زندگی خواهد بود.