هشتاد سال پس از جنگ؛ “آلزایمر تاریخی” ژاپن باید درمان شود

با گذشت ۸۰ سال از جنگ ، در روز ۱۵ آگوست که یادآورد اعلام تسلیم بی‌قید و شرط ژاپن است، بیان چنین جملات و صداهایی بیش از هر زمان دیگر هشدار دهنده است.

اما حتی بعد از گذشت ۸۰ سال، رفتار و عملکرد ژاپن باعث شده است که جهان احساس کند این کشور مبتلا به بیماری “آلزایمر تاریخی” است . برخی از سیاستمداران  و نیروهای دست راستی ژاپنی سعی کرده اند از مسئولیت جنگ و جنایاتی که ژاپن مرتکب شده، شانه خالی کنند و اقدامات چین برای دفاع مشروع از خود را به عنوان یک عامل «تحریک»، بدنام کرده اند.

در عین حال، آنها با ایجاد تغییراتی در کتاب های درسی تاریخی، قتل  نان جینگ و مسئله «زنان آسایش» را که شواهد کاملا محکم برای آن وجود دارد، انکار کرده اند و ضمن کم اهمیت جلوه دادن واقعیت آسیب رساندن به دیگران، عمدا هویت «قربانیان بمب اتمی» را بزرگ نمایی می کنند و  سعی می کنند به روش های مختلف ، به تحریف افکار عمومی بپردازند. آخرین تجلی این است که به دلیل ممانعت نیروهای دست راستی، دولت ژاپن رویه سخنرانی در مورد مسائل تاریخی را در “دهمین” سالگرد تسلیم پس از “گفتگوی مورایاما” در سال ۱۹۹۵ شکسته و  بیان “نظرات شخصی” توسط نخست وزیر را  جایگزین آن کرده است. این مورد توسط جامعه جهانی به عنوان عقبگرد ژاپن در مسائل تاریخی مورد انتقاد قرار گرفته است.

عامل و ریشه این اقدامات ژاپن، علاوه بر داشتن درک اشتباه از تاریخ،  با سیاست های اخیر ایالات متحده در سال های اخیر در پیشبرد به اصطلاح “استراتژی هند و اقیانوس آرام” برای تضعیف قانون اساسی صلح طلبانه ژاپن نیز ارتباط دارد.

اگر ژاپن واقعا بخواهد به یک “کشور عادی” تبدیل شود، باید شناخت و درک خود از تاریخ را اصلاح کند، صمیمانه عذرخواهی کند و با همسایگان خود مهربان باشد و تنها در این صورت است می تواند به سمت آینده ای صلح آمیز حرکت کند.