«میننینگ»؛ روایتی برجسته از معجزه فقرزدایی در چین
به گواه بسیاری از کارشناسان علوم اجتماعی، اقتصاددانان، سیاستمداران، سران کشورها و سازمان‌های بین‌المللی نظیر آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل «فقرزدایی در چین معجزه تاریخ بشریت است.» بنا بر آمار بانک جهانی، در فاصله سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۱۵ میلادی تعداد انسان‌هایی که در سراسر جهان (با درآمد روزانه کمتر از ۲ دلار) دچار فقر مطلق بوده‌اند، از یک میلیارد و هشتصد و پنجاه میلیون نفر به هفتصد و سی و شش میلیون نفر کاهش یافته و در این مدت به کمک اقدامات دولت چین ششصد و دو میلیون و هفتصد هزار نفر از فقر رهایی یافته‌اند که برابر با کاهش ۵۴ درصدی فقر در جهان است. معجزه فقرزدایی در چین روایت‌های بسیاری را از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب این سرزمین پهناور در بر می‌گیرد که در این میان داستان «میننینگ» و رها شدن ساکنان «شی‌های‌گو» از چنگال فقر مطلق یکی از برجسته‌ترین آنهاست.
بازسازی نمایی از یک خانه ساده روستایی در شی‌های‌گو در منطقه نمایش فقرزدایی شهرستان میننینگ منطقه خودمختار قوم هویی نینگ‌شیا
در دهه ۱۹۷۰، آب و هوای سرد و خشک و وضعیت نامناسب مسیرهای دسترسی به ناحیه شی‌های‌گو در جنوب منطقه خودمختار قوم هویی «نینگ‌شیا» باعث شد که سازمان ملل این ناحیه را به عنوان یکی از غیرقابل سکونت‌ترین مناطق در سراسر جهان معرفی کند. سال ۱۹۹۷، شی جین‌پینگ که در آن زمان دبیر کمیته حزب کمونیست استان فوجیان بود، طی سفر خود به نینگ‌شیا و هنگام بازدید و انجام بررسی‌های میدانی در «شی‌های‌گو» از مشاهده زندگی بسیار دشوار و فقر شدید مردم این ناحیه بسیار شوکه و ناراحت شد و بلافاصله تصمیم گرفت که باید با انجام اقدامات علمی و تدابیر مناسب این وضعیت هر چه زودتر تغییر کند. اولین گام در راه رها کردن مردم شی‌های‌گو از فقر، منتقل کردن آنان به یک ناحیه مناسب برای سکونت و کار بود. برای این کار ناحیه‌ای در حدود ۵۰ کیلومتر شهر یین‌چوان، مرکز منطقه نینگ‌شیا در نظر گرفته شد که امروز شهرستان «میننینگ» نام دارد.
بازدید شی جین‌پینگ از شی‌های‌گو در سال ۱۹۹۷
نام این شهرستان از دو بخش «مین» (خلاصه نام استان فوجیان در زبان چینی) و «نینگ» (بخش اول نام نینگ‌شیا) گرفته شده و دلیل آن نیز طرح برقراری یک نوع رابطه شبیه به خواهرخواندگی اقتصادی و اجتماعی میان استان فوجیان و نینگ‌شیاست که در کنار منتقل کردن جمعیت به مناطق مناسب برای سکونت، یکی دیگر از نوآوری‌های چین برای فقرزدایی در کشور به شمار می‌رود. اجرای این طرح در چین به این صورت بوده است که میان یکی از استان‌های ثروتمند (در شرق کشور) با یکی از استان‌ها و یا مناطق کمتر توسعه یافته و فقیر در سایر نقاط کشور یک ارتباط مستقیم برقرار شده تا از طریق پشتیبانی علمی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی موجب توسعه و فقرزدایی مؤثر در این مناطق شود.
گروهی از کارشناسان و متخصصان فوجیان که ۴ دهه پیش برای توسعه نینگ‌شیا راهی این منطقه شدند
از جمله تدابیر حزب کمونیست چین در قالب این طرح، جابه‌جا کردن کادرهای حزبی میان فوجیان و نینگ‌شیا، ارائه آموزش‌های اقتصادی و صنعتی به ساکنان میننینگ برای راه‌اندازی صنایع و کسب و کارهای پربازده، تأسیس کارخانه و کارگاه‌های صنعتی با کمک سرمایه‌گذاران استان فوجیان در شهرستان میننینگ، خرید محصولات کشاورزی این شهرستان توسط استان فوجیان، توسعه صنایع سبز مانند مزارع تولید برق خورشیدی و بادی، سرمایه‌گذاری روی تولید محصولات ویژه نینگ‌شیا نظیر گوجی‌بری و انگور و در عین حال تولید و کاشت محصولات ویژه فوجیان در این منطقه نظیر قارچ، کمک به توسعه تجارت الکترونیک و فروش آنلاین محصولات میننینگ از رویدادهای فروش موسوم به پخش زنده و توسعه گردشگری و بوم‌گردی اشاره کرد.
نمودار مقایسه سرانه درآمد قابل مصرف روستاییان شهرستان میننینگ از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۲۳
نمودار مقایسه موارد فقر مطلق در شهرستان میننینگ از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۲۰ و کاهش قابل توجه آن در این بازه زمانی
یکی از نکات مهم در فرایند فقرزدایی میننینگ توجه به توسعه هماهنگ و همه‌جانبه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و محیط زیستی بوده است و به عنوان مثال در این شهر کارگاه‌هایی ایجاد شده که تمام کارکنان آنان زنان هستند. اشتغال زنان در این کارگاه‌ها نه تنها به افزایش درآمد خانواده‌های آنان کمک کرده بلکه باعث شد در جامعه نیز به جایگاهی بالاتر دست پیدا کنند و همزمان با کمک به پیشرفت شهرستان میننینگ، خود نیز به سطحی بالاتر ارتقا پیدا کنند و بتوانند در تربیت یک نسل پیشرو برای کشور و ملت چین پیشگام شوند.
زنان شهرستان میننینگ در حال کار در کارگاه بسته‌بندی و فروش محصولات غذایی شهرستان میننینگ
در قرن گذشته ساکنان شی‌های‌گو چنان فقیر بودند که تمام اعضای یک خانواده تنها یک دست لباس مناسب داشتند و باید به نوبت آن را به تن می‌کردند از خانه بیرون می‌رفتند اما امروز با گذشت نزدیک به چهار دهه از آغاز فقرزدایی گسترده در نینگ‌شیا، در چهره مردم میننینگ می‌توان احساس رضایت از زندگی و عزم و اراده برای تلاش در جهت ساختن یک زندگی بهتر و کمک به توسعه و پیشرفت ملت و میهن خود را به خوبی مشاهده کرد.
